 |
|
Agustina Vazquez Miccielli
E mailan 1. aipamen |
Sorgin Berezia
Kaixo, Agus naiz, nahi al duzue kontatzea zer gertatu zitzaidan? Bai? bada, irakurri.
Egun batean lagunekin gelditu nintzen ateratzeko l6:30ean. Beasainen paseatzen ari ginen eta bat-batean kopa bat ikusi genuen. Urrezkoa zen,handi-handia!, polita, harrigarria ...
Baina ez zigun kasurik egin eta ez zitzaion ezer gertatu. Guk ere laster asko ukitu genuen, bai horixe! oso goxoa eta leuna zen, urdina, urdin liluragarria .....
Hara! Eta ez bat eta ez bi, toki ezezagun batean geundela konturatu ginen, etxe zahar baten parean. Ez genekien zer egin baina, asko deliberatu ondoren, etxera sartzea erabaki genuen. Erabaki, erabakia hartu genuen baina ... guk uste baina urrutiago zegoen etxe santu hura.
Denak nekatuta geunden, ikaraturik eta korrika eta arnasestuka etxera iristera gindoazela, fantasma bat ikusi genuen eta beste bat, eta beste bat ere bai, hara! eta beste bat, beste ...
Denok buruarekin ezezko kinada egin genuen. Hura zen hura tristura!
Etxe misteriotsu hartara iritsi ginen behingoz eta argi txiki bat piztuta zegoela ikusi zuen Iratik.
-Etxean ba al dago norbait ? Kaixo, ba al dago norbait?
Ez zuen inork erantzun. Atea poliki-poliki ireki eta sartu ginen, bada, barrura txintik atera gabe, hanka punttan, beldurrez puskatzen eta barman zegoen guztia irekita zegoela konturatu ginen, leihoak irekita, armairuak, liburuak ...
- Hemen norbait bizi da! Ez al zarete konturatzen? - esan zuen Itsasok.
Gauzak ikusten, ukitzen... hasi bezain pronto musika entzun genuen eta norbait dantzan zebilela iruditu zitzaigun. Ez genuen ezer ikusten baina… mugimendua somatzen genuen. Horixe zen, mugimendua! Ikusi ez baina somatu bai eta sssss… sssss ... goxo-goxo gure artetik haizea pasatzen zela konturatu ginen. Eskuak astintzen hasi ginen ondoan genuen misterio hura apartatu nahian eta Mirenen atzean fantasma zuri- zuri bat azaldu zitzaigun dantzan, bere soineko luzea astinduz, goiko pareta ukitu nahian. Guri begira egiten zuen dantza. Txintxoa zirudien beraz, denak farrez hasi ginen, farrez lehertzen. Baina egoera xelebre hura ez zen parte-onekoa eta batzuk farrez jarraitzen zuten bitartean, beste batzuk negarrez hasi ziren, Miren pixa aguanta ezinik, Ane tripako minez ... Zer zen hura! Musika isildu egin zen eta farre egiteko gogoa ere bai. Txoko batean sorgina ikusi nuen geldi-geldi guri begira .
Erratz gainean jarri eta kirtenari ondo heldu bezain pronto hegaka abiatu ginen. Ez genuen ezer ikusten, ezta ezertxo ere.
Sastraka pilo a zeharkatu genuen eta kobazulo batera sartu gintuen. Oso ilun zegoen eta oso oso handia zirudien. Beldurtzen hasita geunden, beno, erabat izuturik geunden eta zapla! galdetu nion:
Gure istiluek kobazuloko bizidun guztiak esna ...
Amaren aurpegia erabat belztu zen eta bromatan aritzeko garaia ez zela konturatu zen sorgina. Eskerrak!
Ni etxera iritsi nintzenean gurasoak lo zeuden eta etxea pake-pakean zegoen. Ixil -ixilik erropak erantzi eta ohean sartu nintzen, txintik atera gabe. Erratzari ondo heldu eta sudur punta laztanduz lo hartu nuen.
Hurrengo goizean, ezer pasatu ez balitz bezalaxe, amak prestatutako gosaria hartu, ama muxu batekin agurtu eta motxila bizkarrean hartuz, ikastolara joan nintzen. Han zeuden lagunak atarian, beti bezala.
KATSABATSA
